ေထာင္ထဲမွာ စားရတာကလည္း အဟာရ မရွိေတာ႕ က်ေနာ္တို႕ အက်ဥ္းက်ခံေနရတဲ႕ သူေတြမွာ အဟာရ ေတြျပတ္ၾကတယ္။က်ေနာ္တုိ႕ကို ထားတဲ႕ ေနရာမွာလည္း ၇၀ေက်ာ္ ၈၀ ေလာက္ကိုပဲ ဒီအတိုင္း ထားထားတဲ႕ အေနအထားေတြလည္း ရွိေတာ႕ က်န္းမာေရးေတြလည္း ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ထိခိုက္ၾကတာေတြလည္းရွိတယ္။
အဲလိုအေနအထားမ်ိဳးနဲ႕ ေနေနတုန္း တရက္မွာေတာ႕ က်ေနာ္တုိ႕ကို ညေန ၃နာရီေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္ အလုပ္ေစာေစာသိမ္းခိုင္းတယ္။ က်ေနာ္ရယ္ ဘိုဘိုရယ္ ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦးတုိ႕ရယ္က တဖြဲ႕ေပါ႕၊ ေနာက္ကိုယ္စီကိုယ္စီ အလုပ္သြားလုပ္ၾကရတဲ႕ သူေတြကလည္း တဖြဲဖြဲျပန္ေရာက္လာၾကတာေပါ႕။
အဲဒီလိုအခ်ိန္မွာပဲ ရဲေဘာ္ ၃ ေယာက္က ေပါက္တူးေတြ ေဂၚျပားေတြ လာယူတယ္။ ရွိတဲ႕ ေပါက္တူးေတြ ေဂၚျပားေတြ ယူသြားရံုနဲ႕တင္ မေလာက္ေသးဘူး ဆိုေတာ႕ ဟာ က်ေနာ္႕ စိတ္ထဲ တခုခုပဲေပါ႕ ထင္႔သြားတယ္။
ရဲေဘာ္ေတြကေတာ႕ ထင္းခြဲတဲ႕ ေနရာေတြ မငယ္တို႕ မခင္ခ်ိဳဦးတုိ႕ ထမင္းခ်က္နဲ႕ ေနရာေတြမွာပါ ၀င္ရွာ ၿပီးေတာ႕ အားလံုး ယူသြားၾကတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ အကုန္လံုးကို ထံုးစံအတိုင္း မ်က္နွာေတြစည္း၊ နံရံဘက္ကိုလည္႔ၿပီးေတာ႕ လက္ေနာက္ျပန္ၾကိဳးတုတ္ေပါ႕ေလ။ အဲဒီေန႕က လက္ျပန္ၾကိဳးတုတ္တာလည္း ေတာ္ေတာ္နာတယ္။ မခံႏိုင္ေအာင္ကို တင္းၾကပ္ေနေအာင္ကို ခ်ည္ထားတာ။ ခါတုိင္းေန႕နဲ႕ကို မတူဘူး။
က်ေနာ္႕ စိတ္ထဲမွာလည္း တခုခုေတာ႕ျဖစ္ေနၿပီ ငါတုိ႕ကို တခုခုေတာ႕ လုပ္ေတာ႕မွာပဲ ဆိုၿပီး အေတြးကလည္း ၀င္ေနၿပီ။ နားကလည္း စြင္႔ထားေတာ႕ ကုန္းေပၚကလည္း ၀ီစီမႈတ္သံေတြ လူစုတဲ႕ အသံေတြ ၾကားေနရတယ္ေပါ႕ေလ။
ေနာက္ ညေန ၄ နာရီေက်ာ္ ၅ နာရီ၀န္းက်င္ေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္၊ က်ေနာ္တို႕ ဆီကို လူ ၁၀ ဦးေက်ာ္ေလာက္ လာတဲ႕ အသံေတြကို ၾကားေနရတယ္။ လွဆိုင္းက ေထာင္ေျပာင္းမယ္ေဟ႕လို႕ ေျပာၿပီး ၀င္လာတာ။ နာမည္ေခၚတဲ႕ သူေတြ ထ ဆိုၿပီးေတာ႕ေျပာၿပီး နာမည္ေခၚတယ္။
က်ေနာ္တို႕မွာကလည္း မ်က္ႏွာကလည္း စည္းထားတယ္၊ လက္ကိုလည္း တင္းၾကပ္ေနေအာင္ေနာက္ျပန္ၾကိဳးတုပ္ၿပီး ခ်ည္ထားတယ္၊ ေျခေထာက္မွာလည္း သံေျခက်င္းေတြနဲ႕ ဆိုေတာ႕ ဘာပဲ လုပ္လုပ္ လြယ္တာက မလြယ္ဘူး၊ ထဆိုရင္လည္း မလြယ္ဘူး၊ လွဲရ ျပဳရတာကလည္း တကယ္ကို မလြယ္ပါဘူး။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္႕နားကို တေယာက္ေယာက္လာၿပီးေတာ႕ လက္ျပန္ၾကိဳးတုပ္ထားတဲ႕ ၾကိဳးကို လာျဖည္တယ္။ က်ေနာ္႕စိတ္ထဲ လွစ္ခနဲ ၀မ္းသာသြားမိတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ ဆိုေတာ႕ က်ေနာ္႕လက္ေတြ အရမ္းနာေနၿပီ။ လက္ကို ၾကိဳးေျဖေပးလိုက္တဲ႕ အခ်ိ္န္မွာ အနာေလး နည္းနည္းသက္သာသြားလို႕ က်ေနာ္ ၀မ္းသာသြားတယ္။
က်ေနာ္တို႕ကို တကယ္ကို ေကာင္းတဲ႕ ေနရာေျပာင္းေပးမယ္လို႕ ရိုးရိုးသားသား ထင္ေနခဲ႕တာ၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေနာက္ထပ္ ရဲေဘာ္တေယာက္အနားေရာက္လာၿပီး ဟာ သူ မပါဘူး။ သူမပါဘူး လို႕ လာေျပာတယ္။
အဲဒါနဲ႕ က်ေနာ႕္လက္ကို ၾကိဳးျပန္ခ်ည္ၾကတယ္။ မ်က္ႏွာကိုလည္း စည္းလိုက္ေတာ႕ ေခၚသြားတဲ႕ သူေတြ ရဲ႕ ေျခသံကိုပဲ ၾကားလိုက္ရတယ္။ ေျခသံေတြအရေတာ႕ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ေနာက္ နားအာရံုကေန သံေျခက်င္း၀တ္ထားတဲ႕ သူေတြကိုလည္း အျပင္မွာ သံေျခက်င္းေတြ ျဖဳတ္က်ေနတယ္ဆိုတဲ႕ အသံေတြၾကားေနရတယ္။
အဲလိုအေနအထားနဲ႕ပဲ ည ေန ၆နာရီခြဲေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ထိ ထားထားတယ္။ အားလံုးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာလည္း အေတြးကိုယ္စီနဲ႕ပဲ၊ ဘယ္ကို ေခၚသြားတာလဲ၊ ဘာလုပ္မွာလဲ၊ ဘယ္သူေတြ ပါသြားသလဲ ။ အဲလို အေတြးေတြေပါ႕ေလ။ စိတ္ေတြးေတြထဲမွာလည္း ဘယ္သူမွ ေကာင္းမွာ မဟုတ္ဘူး။
အဲဒီမွာ ေသနပ္သံ ၂ ခ်က္ ၾကားလိုက္ရတယ္။
ဟာ ၂ေယာက္ေလာက္ေတာ႕ ေသသြားၿပီေပါ႕၊ ေသနပ္သံၾကားလိုက္ရေတာ႕ သြားၿပီေပါ႕။ အဲလို ၾကားၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ လွဆိုင္းနဲ႕ ရဲေဘာ္အခ်ိဳ႕ ျပန္ဆင္းလာတဲ႕ အသံေတြလည္း ၾကားလိုက္ရတယ္။
အဲဒီမွာ လွဆိုင္းက ဟာ ဒီမွာ လူေတြအမ်ားၾကီး က်န္ေသးတာပဲ လို႕ အက်ယ္ၾကီး ေျပာတယ္။ ေနာက္ရဲေဘာ္တေယာက္က ရိကၡာမ်ားမ်ား ပိုစားရတာေပါ႕ လို႕ေျပာတယ္။သူတို႕ ဘာအဓိပါယ္ေတြနဲ႕ ေျပာေနၾကသလဲ ဆိုတာကို အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက လံုး၀ မသိခဲ႕ ဘူး။ အဲလိုေျပာၿပီး ဆက္ထြက္သြားၾကတာ။ သူတုိ႕ ခဏလာၿပီး ၀င္ၾကည္႔တဲ႕ သေဘာပါပဲ။
အဲဒီေန႕က ေျပာရရင္ေတာ႕ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၂ ရက္ေန႕၊ ျပည္ေထာင္စု ေန႕ေပါ႕ဗ်ာ မွတ္မွတ္ရရပါပဲ။ ေျပာရရင္ ေတာခိုလာတဲ႕ ေက်ာင္းသား ၁၅ ဦးတိတိကို ကုန္းေပၚမွာ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္သတ္တဲ႕ ေန႕ေပါ႕။
ေထာက္လွမ္းေရးလို႕ စြပ္စြဲၿပီး ဖမ္းထားတဲ႕ ေက်ာင္းသား ၈၀ ထဲကေန ၁၅ ဦးကို ေရြးထုတ္ေခၚသြားၿပီး သတ္လိုက္တာပဲ။ ေခါင္းျဖတ္သတ္တဲ႕ သူေတြကိုလည္း သတ္တယ္၊ ၂ ဦးေလာက္ကိုလည္း ေသနပ္နဲ႕ ပစ္သတ္တယ္လို႕ ၾကားရတယ္။ ေသနတ္သံလည္း ၂ ခ်က္ေလာက္ၾကားရတာကိုး။
ေနာက္ စိတ္ထဲမွာလည္းေလ သူတို႕ ရက္ရက္စက္စက္လုပ္လိမ္႔မယ္လို႕ ဘယ္တုန္းကမွလည္း ေတြးမထားဘူး၊ ထင္လည္း မထင္ထားခဲ႕ဘူး။ ၿပီးေတာ႕ အားလံုးက ေက်ာင္းသားေတြပဲေလ ေတာခိုလာၾကတာလည္း တကယ္႕ကို တို္င္းျပည္အတြက္ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္မယ္ဆုိတဲ႕ စိတ္ေတြနဲ႕ လုပ္လာၾကတာဆိုေတာ႕ သူတုိ႕ေတြ ရက္စက္လိမ္႔မယ္လို႕လည္း ဘယ္တုန္းကမွ မထင္ခဲ႕ဘူး။
ေနာက္ေန႕ က်ေနာ္တို႕ သစ္ခုတ္၀ါးခုတ္သြားတဲ႕ ေနရာကေနဘယ္ဘက္ကို ေထာင္တက္သြားရင္ အာသံကုန္းလို႕ ေခၚတဲ႕ လူသတ္ကုန္းပဲ။ ညာဘက္ကို သြားမွ က်ေနာ္တုိ႕ သစ္ခုတ္၀ါခုတ္လုပ္ေနရတဲ႕ ေနရာကို ေရာက္တာေလ။
မိုးလင္းကတည္းက ရဲေဘာ္ေတြကေန ေျပာေနတာေတြ ၾကားရတာက မေန႕ညက ၁၅ ေယာက္ကို သတ္ပစ္လိုက္ၿပီတဲ႕။ဒီ ၁၅ေယာက္ကို သတ္တာကလည္း အာဏာ အားျပိဳင္မႈေတြ၊ အမုန္းတရားေတြ ပါတယ္။ ေနာက္ ၁၅ ဦးက ကိုသက္ႏုိင္၊ ေမာင္ေမာင္ၾကြယ္၊ ရန္ေအာင္တို႕ ေ႒းျမင္႔၀င္းတို႕ဆိုတာက ရန္ကုန္က ေက်ာင္းသားေတြ၊ ေနာက္ မႏၱေလးက ေက်ာင္းသားေတြနဲ႕ စစ္ကိုင္းက ေက်ာင္းသားေတြ ၿပီးေတာ႕ အားလံုးက တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႕ မမွန္ရင္ ေျပာရဲ ဆိုရဲရွိခဲ႕တဲ႕ သူေတြ။ အပတ္စဥ္ ၅ ဆႏၵျပပြဲေတြမွာ ပါခဲ႕တဲ႕ သူေတြ၊ ဗဟိုေကာ္မတီဖြဲ႕စည္းဖို႕ တက္တက္ၾကြၾကြ ေဆာင္ရြက္ခဲ႕တဲ႕ သူေတြပဲ။
ဒီလူေတြ တကယ္ေထာက္လွမ္းေရးျဖစ္ျခင္း မျဖစ္ျခင္း အေပၚမွာ သူတို႕ဘယ္ေလာက္ယံုၾကည္သလဲဆိုတာ မသိဘူး၊ အဲဒီ ၁၅ ဦးအျပင္ ကိုရန္ရွင္းတုိ႕ ဘာတို႕ဆိုရင္လည္း လိုက္သတ္တာခံၾကရတယ္။ ေနာက္ စစ္ရင္းနဲ႕ ေသသြားတဲ႕ သူေတြထဲမွာလည္း အပတ္စဥ္ ၅ ကလူေတြနဲ႕ စစ္ကိုင္းတိုင္းတို႕ ဗဟိုေကာ္မတီဖြဲ႔စည္းေရးတို႕မွာ ပါခဲ႕တဲ႕ သူေတြခ်ည္းပဲ။ေနာက္ ကိုသာဓုဆိုရင္လည္း သူက ရန္ကုန္က စိတ္ဓါတ္လည္း ေကာင္းတယ္၊ တိုက္ခိုက္ေရးလည္း ေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ႕ သတ္ဖို႕ ၁၅ ဦးထဲပါသြားတာက တိုက္ရဲခိုက္ရဲ လို႕ သူတုိ႕ကိုလည္း ျပန္လွန္ႏိုင္တယ္ လုပ္ရဲ လို႕လို႕ က်ေနာ္ျမင္တယ္။
ေနာက္ ၁၅ ဦးတည္းမွာ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ျဖစ္တဲ႕ မခင္ခ်ိဳဦးကိုေတာ႕ ကိုသန္းထြန္းစိုးနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီးေတာ႕ ကိုသန္းထြန္းစိုးကို မရလိုက္လို႕ အျငိဳးတရားနဲ႕ ခင္ခ်ိဳဦးကို သတ္ပစ္လိုက္တယ္လို႕ က်ေနာ္ထင္တယ္။ မခင္ခ်ိဳဦးက စိတ္ထားေကာင္းတယ္။ သတ္ပစ္ေလာက္တဲ႕ အျပစ္မ်ိဳးေတြဘာေတြလည္း မရွိပါဘူး။
(၁၉၉၂ ေဖေဖၚဝါရီ (၁၂) ရက္ေန႔တြင္ ေသဒဏ္ခ်ၿပီး ရက္စက္စြာ သတ္ၿဖတ္ခံရသည့္ (၁၅) ဦး၏ အမည္စာရင္း( မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္ထံမွ ေဖာ္ျပပါသည္)
(၁) ရဲေမ ခင္ခ်ိဳဦး ( ရန္ကုန္) - အသတ္မခံရခင္ ကိုယ္တံုးလံုးခြ်တ္ၿပီး ABSDF ( ေၿမာက္ပိုင္း) ရဲေဘာ္မ်ားအား ေဖ်ာ္ေၿဖခဲ့ရ- သူမ၏ေတာင္းဆိုမႈအရ သံေခ်ာင္းမွ ေသနပ္ၿဖင့္ ပစ္သတ္ခဲ့သည္။
(၂) တပ္ႀကပ္ ေ႒းၿမင့္ဝင္း( ရန္ကုန္)( ေတာင္းဆိုမႈအရ သံေခ်ာင္းမွ ေသနပ္ၿဖင့္ ပစ္သတ္ခဲ့။ အသတ္မခံရခင္ မ်ိဳးဝင္းမွ မင္းဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ ဟု အၿငိဳးတႀကီး ႀကိမ္းေမာင္းခဲ့)
(၃) ရဲေဘာ္ေမာင္ေမာင္ႀကြယ္ (ရန္ကုန္) ( ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံခ့ဲရ)
(၄) ရဲေဘာ္သက္ႏိုင္ ( ရန္ကုန္) ( ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံခဲ့ရ)
(၅) ဗိုလ္သာဓု (ရန္ကုန္) (ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံခဲ့ရ)
(၆) ရဲေဘာ္ ေအာင္ဖိုး ( ရန္ကုန္) ( ေသဒဏ္မခ်ခင္ ေၿခေထာက္တြင္ မိုင္းခ်ည္ၿပီး မိုင္းခြဲေၿခၿဖတ္ၿခင္း ခံခဲ့ရ)
(၇) ဥကၠ႒ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ( မႏၱေလး) ( ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံခဲ့ရ)
(၈) ရဲေဘာ္ရန္ေအာင္( မႏၱေလး) ( ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံခဲ့ရ)
(၉) ကိုခ်ိဳႀကီး ( မႏၱေလး) ( ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံခဲ့ရ)
(၁၀) ကိုလွၿမင့္ ( မႏၱေလး) ( ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံခဲ့ရ)
(၁၁) ရဲေဘာ္ေမာင္ေမာင္ ( ကသာ) ( ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံခဲ့ရ)
(၁၂) ရဲေဘာ္ ေအးၿမင့္( ကသာ ) ( ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံခဲ့ရ)
(၁၃) ရဲေဘာ္ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း ( မံုရြာ ) ( ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံခဲ့ရ)
(၁၄) တပ္ႀကပ္ႀကီး ေသာင္းၿမင့္ ( စစ္ကိုင္းတိုင္း ) ( ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံခဲ့ရ)
(၁၅) တပ္ႀကပ္ႀကီး တူးတူး ( ၿမစ္ႀကီးနား) ( ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံခဲ့ရ)
အဲဒီလို သတ္ၿပီးတဲ႕ ေနာက္ေန႕မွာပဲ အဖြဲ႕ထဲကေန ၅ ဦးကို ေရြးထုတ္ၿပီး မီဒီယာနဲ႕ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ခိုင္းတယ္။ က်ေနာ္ သိရသေလာက္မွာေတာ႕ မငယ္(နန္းေအာင္ေထြးၾကည္)၊ ကိုေၾကာင္(ကိုေက်ာ္နိုင္ဦး)၊ ဂ်ိဳးျဖဴ ေခၚ နိုင္၀င္းေအာင္၊ ကိုညီညီ(ခ) စမားညီညီ၊ ကိုးတိုးၾကည္တို႕ကို ယင္ဒီးတို႕နဲ႕ ေတြ႕ၿပီး အင္တာဗ်ဴးလုပ္ခိုင္းတာပါ။အဲလိုျဖစ္သြားၿပီးတဲ႕ေနာက္မွာေတာ႕ က်ေနာ္တုိ႕အပါအ၀င္း အဖမ္းခံထားရတဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြကုန္လံုးနီးပါးစိတ္ဓါတ္က်ကုန္ၾကတယ္။ ပူပင္တာေရာေပါ႕၊ ငါတို႕အလွည္႔လည္း ဘယ္ေတာ႕လာမလဲ ဆုိတဲ႕ စိတ္ေၾကာင္႔ၾကတာေတြလည္း ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ အစားအေသာက္ဆင္းရဲတဲ႕အျပင္၊ အလုပ္ေတြလည္း လုပ္ရေတာ႕ပင္ပန္းတာေရာ၊ စိတ္ဓါတ္ေတြလည္း က်ကုန္ေတာ႕ က်ေနာ္တို႕ ျဖတ္သန္းရတာလည္း ပင္ပန္းတယ္။အဲလိုနဲ႕ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၉ ရက္ေန႕ေလာက္မွာ က်ေနာ္တုိ႕ကို တခါေခၚျပန္တယ္။ က်ေနာ္တို႕မွာ သူတို႕ ေခၚၿပီ ဆိုရင္ကို စိတ္ထဲမွာ တထင္႔ထင္႔နဲ႕ တခုခုေတာ႕ တခုခုပဲေပါ႕။ သန္းေဇာ္တို႕ အဖြဲ႕က မ်ိဳး၀င္းတဲကို ေခၚသြားခဲ႕တယ္။
Myanmar Express
No comments:
Post a Comment