နိုဝင္ဘာ ၂၇ ညေန တြင္ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္း ပတ္ဝန္းက်င္အား
ပုဒ္မ ၁၄၄ ထုတ္ထားၿပီးျဖစ္သျဖင့္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ည ၁၂ နာရီ ေနာက္ဆံုးထားကာ
သပိတ္စခန္းမ်ားျဖတ္သိမ္းရန္ ႏွင့္ လူစုမ်ား ခြဲေပးရန္ ျပည္ထဲေရးမွ
အမိန္႔ထုတ္ျပန္လိုက္သည္။ အကယ္၍ အမိန္႔ကို မလိုက္နာပါက ဥပေဒအတုိင္း
အဆင့္ဆင့္ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သတိေပးခဲ့သည္။
နိုဝင္ဘာ ၂၇ ည သတင္းတြင္ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာန၏ ေၾကျငာခ်က္အား ျမန္မာ့ရုပ္ျမင္သံၾကားသတင္း၊ ျမဝတီ သတင္း ႏွင့္ သတင္းစာမ်ားတြင္ လူထုတစ္ရပ္လံုး သိရွိေစရန္ ေၾကညာခဲ့သည္။
ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာန အမိန္႔တြင္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ နိုဝင္ဘာလ ၂၇ ရက္ေန႔ ည ၁၂ နာရီ ေနာက္ဆံုး ဖ်က္သိမ္းခိုင္းထားေသာ္လည္း ၂၇ ရက္ေန႔ ည ၁၂ နာရီ ထိ ဆႏၵျပသူ အားလံုး ဂရုမစိုက္ခဲ့ၾကပါ။
နိုဝင္ဘာ ၂၇ ရက္ေန႔ ညအခ်ိန္တြင္ ဆႏၵျပသူမ်ား စခန္းခ်ရာ သပိတ္စခန္းမ်ားသို႔ ရဲတပ္ဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာနမွ အမိန္႔ႏွင့္ ေၾကညာခ်က္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ အေခါက္ေခါက္အခါခါ ဖတ္ျပခဲ့ေသာ္လည္း ဆႏၵျပသူအားလံုး ဂရုမစိုက္ခဲ့ၾကပါ။
နိုဝင္ဘာ ၂၈ ရက္ေန႔ မနက္ ၁ နာရီ ခ်ိန္ထိ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာနမွ ဆႏၵျပသူမ်ားကို ဘာမွမလုပ္ပဲ ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ၿပီး မဖယ္ရွားပါးက အေျခခံဥပေဒ အတုိင္း ကိမ္ႀကိမ္ အေခါက္အေခါက္အခါခါ သတိေပးေသာ္လည္း ဆႏၵျပသူမ်ားအားလံုး လံုးဝ ဂရုမစိုက္ခဲ့ၾကပါ။
နိုဝင္ဘာ ၂၈ ရက္ေန႔ ညေနခ်ိန္ထိ သပိတ္စခန္းအားလံုး ဖယ္ရွားေပးျခင္းမရွိသလို သပိတ္ေမွာက္ သူအားလံုးကလည္း နားပိတ္ေနခဲ့ၾကသည္။
နိုဝင္ဘာ ၂၈ ရက္ေန႔ ည ၁၂ နာရီ အခ်ိန္ထိ သပိတ္စခန္းမ်ားသည္ ပံုမွန္လည္ပတ္ေနၿပီး ဖ်က္သိမ္းခိုင္းထားေသာ အမိန္႔ ကို ၂၄ နာရီ ၾကာေအာင္ မထီမဲ့ျမင္ ျပဳခဲ့ၾကသည္။
နိုးဝင္ဘာ ၂၉ ရက္ေန႔ မနက္ ၃ နာရီ ခန္႔တြင္ မီးသတ္ကားမ်ားျဖင့္ လမ္းေဘး ႏွင့္ လမ္းေပၚ တြင္ အိပ္ေနသည့္ လူမ်ားႏွင့္ သံဃာမ်ားကို ေရျဖင့္ ပန္းခဲ့ေသာ္လည္း လူမ်ားသာ ထြက္ေျပးသြားၾကၿပီး သံဃာမ်ားမွာ အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္ "လူအခ်င္းခ်င္း လွည့္ပတ္ျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ" ဟု ရြတ္ဆိုေနၾကသည္။
သံဃာအခ်ိဳ႕မွာ မီးသတ္ပိုက္ႏွင့္ ထိုးတာကိုပင္ အအိပ္မပ်က္ပဲ ေစာင္ျပန္ၿခံဳကာ အိပ္ေနခဲ့ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကေယာင္ကတမ္းျဖင့္ "လူအခ်င္းခ်င္း လွည့္ပတ္ျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ" ဟု repeat ျဖင့္ ေအာ္ေနခဲ့ၾကသည္။
မီးသတ္ကားျဖင့္ ၁ မိနစ္ခန္႔ ေရပန္းအၿပီး တြင္ ရဲတပ္ဖြဲ႔မွ သပိတ္စခန္းအား ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ရာ သံဃာအမ်ားစုမွာ တန္းစီကာ ထိုင္ေနၿပီး "လူအခ်င္းခ်င္း လွည့္ပတ္ျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ" ဟု ဆက္ေအာ္ေနၾကျပန္သည္။ ထိုအခ်ိန္ထိ အခ်ိဳ႕သံဃာမ်ားမွာ အိပ္ေနတုန္းျဖစ္သည္။ သတင္းေထာက္မ်ား၊ NLD ပါတီဝင္မ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းသား ဆိုသူမ်ားမွာ ေခြးေျပးဝက္ေျပး ေျပးၾကသျဖင့္ တစ္ေယာက္မွ်ပင္ မရွိေတာ့ေပ။
ေခါင္းမာေနေသာ သံဃာမ်ား၏ သပိတ္စခန္းသို႔ ရဲတပ္ဖြဲ႔မွ မီးခိုးဗံုးမ်ား စတင္ပစ္ရာ သံဃာမ်ားက ေစာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿပီး ရဲတပ္ဖြဲ႕မ်ားကို ငရဲႀကီးေစလိုျခင္း အတြက္ လက္အုပ္ခ်ီကာ ေမတၱာပို႔ရန္ျပင္ဆင္ခဲ့ၾကသည္။
သပိတ္စခန္းမ်ားသည္ ထန္းရြက္မ်ားျဖင့္ ကာထားၿပီး ပလက္စတစ္ မိုးကာစ ျဖင့္ မိုးထားရာ မီးခိုးဗံုး က်ခ်ိန္တြင္ ပလစတစ္စမ်ားမွာ အပူဒဏ္မခံနုိင္ပဲ အရည္ေပ်ာ္က်ကာ မီးေလာင္ခဲ့သည္။ ထန္းရြက္ေျခာက္မ်ားေၾကာင့္ မီးအရွိန္မွာ တမဟုတ္ျခင္း ႀကီးထြားလာၿပီး သဃၤန္းမ်ားကို ေလာင္ခဲ့သည္။
မီးေတာက္ကို ေတြ႔ျမင္ခ်ိန္တြင္ ဆႏၵျပသူ လူမ်ားက သံဃာေတာ္မ်ားအား ေနာက္ဆုတ္ၾကရန္ ေအာ္ဟစ္သတိေပးၾကေသာ္လည္း သံဃာမ်ားက ေရစိုေနေသာ္ ေစာင္မ်ားျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္အား ပတ္ထားလွ်င္ မီးမေလာင္နုိင္ဟု ယူဆကာ ဆက္လက္ ထိုင္ေနခဲ့ၾကသည္။
ေစာင္မ်ားႏွင့္ ရံုထားေသာ သဃၤန္းမ်ားကို မီးစေလာင္ေတာ့မွ ေၾကာက္ေၾကက္လန္႔လန္႔ျဖင့္ သဃၤန္းမ်ားကို ခၽြတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခ်ိန္တြင္ အိပ္ယာထဲမွ ထၿပီးၿပီးခ်င္း ျဖစ္ကတက္စမ္း ကိုယ္တြင္ ပတ္ထားသျဖင့္ သဃၤန္းမ်ားက ခၽြတ္မရပဲ ျဖစ္ကာ ခႏၶာကိုယ္ မီေလာင္ဒဏ္မ်ားရရွိၾကရသည္။
သံဃာအခ်ိဳ႕ မီးေလာင္ခ်ိန္တြင္ ေဘးမွ သံဃာမ်ားက ေၾကာက္လန္႔မႈမ်ားျဖစ္ကာ အခ်င္းခ်င္းမကူညီၾကပဲ မီးေလာင္ေနသည့္ တဲမ်ားကို ျဖတ္ကာ ထြက္ေျပးၾကသျဖင့္ မီးေလာင္ဒဏ္ရာရ သံဃာအေရအတြက္ ပိုမိုမ်ားျပားလာျခင္းျဖစ္သည္။
တစ္ရက္ ႀကိဳတင္ သတိေပးသည္။ ဂရုမစိုက္ပါ။
တီဗြီ၊ သတင္းစာ မ်ားတြင္ သတိေပး ေၾကျငာခဲ့သည္။ ဂရုမစိုက္ပါ။
အနီးအနားမွ Speaker ျဖင့္ေအာ္ ကာ မၾကား၊ ၾကားေအာင္ ေအာ္ဟစ္ သတိေပးသည္။ ဂရုမစိုက္ခဲ့ၾကပါ။
မီးသတ္ပိုက္ျဖင့္ ေရျဖန္း လူစုခြဲသည္။ ဂရုမစိုက္ပါ။ ဆက္ၿပီးထိုင္ေနၾကသည္။ (ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ?)
မီးခိုးဗံုးပစ္ကာ လူစုခြဲသည္။ ဂရုမစိုက္ပါ။ ဆက္ၿပီးထိုင္ေနၾကသည္။ (ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ?)
တဲေတြမီးေလာင္ကုန္သည္။ ဂရုမစိုက္ပါ။ ဆက္ၿပီးထိုင္ေနၾကသည္။ (ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ?)
ခႏၶာကိုယ္ မီးစြဲကာ ေလာင္ကုန္သည္။ ဂရုမစိုက္လို႔မရေတာ့ပါ။ ေျပးၾကကုန္ေလသည္။
ဘယ္ရဲတပ္ဖြဲ႔ဝင္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ ဝတ္ထားေသာ သဃၤန္းကို မီးတုတ္ႏွင့္သြားမရႈိ႕ပါ။
မီးေလာင္ေနေသာ သပိတ္စခန္းမ်ားသည္ ဝင္ရထြက္ရ ခက္ခဲေသာ္ အလံုပိတ္ အခန္းေတြမဟုတ္ပါ။ တံခါးတခ်ပ္မွ မရွိေသာ ဟာလာ ဟင္းလင္း မ်ားသာျဖစ္သည္။ မီေလာင္ ဒဏ္ရာရသူမ်ားသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဒဏ္ရာရၾကသနည္း?? ေမးခြန္းထုတ္စရာျဖစ္သည္။
စကားပံုတစ္ခုကို သတိရမိသည္
"မည္သူမျပဳ မိမိမႈ"
Myanmar Express
နိုဝင္ဘာ ၂၇ ည သတင္းတြင္ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာန၏ ေၾကျငာခ်က္အား ျမန္မာ့ရုပ္ျမင္သံၾကားသတင္း၊ ျမဝတီ သတင္း ႏွင့္ သတင္းစာမ်ားတြင္ လူထုတစ္ရပ္လံုး သိရွိေစရန္ ေၾကညာခဲ့သည္။
ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာန အမိန္႔တြင္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ နိုဝင္ဘာလ ၂၇ ရက္ေန႔ ည ၁၂ နာရီ ေနာက္ဆံုး ဖ်က္သိမ္းခိုင္းထားေသာ္လည္း ၂၇ ရက္ေန႔ ည ၁၂ နာရီ ထိ ဆႏၵျပသူ အားလံုး ဂရုမစိုက္ခဲ့ၾကပါ။
နိုဝင္ဘာ ၂၇ ရက္ေန႔ ညအခ်ိန္တြင္ ဆႏၵျပသူမ်ား စခန္းခ်ရာ သပိတ္စခန္းမ်ားသို႔ ရဲတပ္ဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာနမွ အမိန္႔ႏွင့္ ေၾကညာခ်က္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ အေခါက္ေခါက္အခါခါ ဖတ္ျပခဲ့ေသာ္လည္း ဆႏၵျပသူအားလံုး ဂရုမစိုက္ခဲ့ၾကပါ။
နိုဝင္ဘာ ၂၈ ရက္ေန႔ မနက္ ၁ နာရီ ခ်ိန္ထိ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာနမွ ဆႏၵျပသူမ်ားကို ဘာမွမလုပ္ပဲ ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ၿပီး မဖယ္ရွားပါးက အေျခခံဥပေဒ အတုိင္း ကိမ္ႀကိမ္ အေခါက္အေခါက္အခါခါ သတိေပးေသာ္လည္း ဆႏၵျပသူမ်ားအားလံုး လံုးဝ ဂရုမစိုက္ခဲ့ၾကပါ။
နိုဝင္ဘာ ၂၈ ရက္ေန႔ ညေနခ်ိန္ထိ သပိတ္စခန္းအားလံုး ဖယ္ရွားေပးျခင္းမရွိသလို သပိတ္ေမွာက္ သူအားလံုးကလည္း နားပိတ္ေနခဲ့ၾကသည္။
နိုဝင္ဘာ ၂၈ ရက္ေန႔ ည ၁၂ နာရီ အခ်ိန္ထိ သပိတ္စခန္းမ်ားသည္ ပံုမွန္လည္ပတ္ေနၿပီး ဖ်က္သိမ္းခိုင္းထားေသာ အမိန္႔ ကို ၂၄ နာရီ ၾကာေအာင္ မထီမဲ့ျမင္ ျပဳခဲ့ၾကသည္။
နိုးဝင္ဘာ ၂၉ ရက္ေန႔ မနက္ ၃ နာရီ ခန္႔တြင္ မီးသတ္ကားမ်ားျဖင့္ လမ္းေဘး ႏွင့္ လမ္းေပၚ တြင္ အိပ္ေနသည့္ လူမ်ားႏွင့္ သံဃာမ်ားကို ေရျဖင့္ ပန္းခဲ့ေသာ္လည္း လူမ်ားသာ ထြက္ေျပးသြားၾကၿပီး သံဃာမ်ားမွာ အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္ "လူအခ်င္းခ်င္း လွည့္ပတ္ျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ" ဟု ရြတ္ဆိုေနၾကသည္။
သံဃာအခ်ိဳ႕မွာ မီးသတ္ပိုက္ႏွင့္ ထိုးတာကိုပင္ အအိပ္မပ်က္ပဲ ေစာင္ျပန္ၿခံဳကာ အိပ္ေနခဲ့ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကေယာင္ကတမ္းျဖင့္ "လူအခ်င္းခ်င္း လွည့္ပတ္ျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ" ဟု repeat ျဖင့္ ေအာ္ေနခဲ့ၾကသည္။
မီးသတ္ကားျဖင့္ ၁ မိနစ္ခန္႔ ေရပန္းအၿပီး တြင္ ရဲတပ္ဖြဲ႔မွ သပိတ္စခန္းအား ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ရာ သံဃာအမ်ားစုမွာ တန္းစီကာ ထိုင္ေနၿပီး "လူအခ်င္းခ်င္း လွည့္ပတ္ျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ" ဟု ဆက္ေအာ္ေနၾကျပန္သည္။ ထိုအခ်ိန္ထိ အခ်ိဳ႕သံဃာမ်ားမွာ အိပ္ေနတုန္းျဖစ္သည္။ သတင္းေထာက္မ်ား၊ NLD ပါတီဝင္မ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းသား ဆိုသူမ်ားမွာ ေခြးေျပးဝက္ေျပး ေျပးၾကသျဖင့္ တစ္ေယာက္မွ်ပင္ မရွိေတာ့ေပ။
ေခါင္းမာေနေသာ သံဃာမ်ား၏ သပိတ္စခန္းသို႔ ရဲတပ္ဖြဲ႔မွ မီးခိုးဗံုးမ်ား စတင္ပစ္ရာ သံဃာမ်ားက ေစာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿပီး ရဲတပ္ဖြဲ႕မ်ားကို ငရဲႀကီးေစလိုျခင္း အတြက္ လက္အုပ္ခ်ီကာ ေမတၱာပို႔ရန္ျပင္ဆင္ခဲ့ၾကသည္။
သပိတ္စခန္းမ်ားသည္ ထန္းရြက္မ်ားျဖင့္ ကာထားၿပီး ပလက္စတစ္ မိုးကာစ ျဖင့္ မိုးထားရာ မီးခိုးဗံုး က်ခ်ိန္တြင္ ပလစတစ္စမ်ားမွာ အပူဒဏ္မခံနုိင္ပဲ အရည္ေပ်ာ္က်ကာ မီးေလာင္ခဲ့သည္။ ထန္းရြက္ေျခာက္မ်ားေၾကာင့္ မီးအရွိန္မွာ တမဟုတ္ျခင္း ႀကီးထြားလာၿပီး သဃၤန္းမ်ားကို ေလာင္ခဲ့သည္။
မီးေတာက္ကို ေတြ႔ျမင္ခ်ိန္တြင္ ဆႏၵျပသူ လူမ်ားက သံဃာေတာ္မ်ားအား ေနာက္ဆုတ္ၾကရန္ ေအာ္ဟစ္သတိေပးၾကေသာ္လည္း သံဃာမ်ားက ေရစိုေနေသာ္ ေစာင္မ်ားျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္အား ပတ္ထားလွ်င္ မီးမေလာင္နုိင္ဟု ယူဆကာ ဆက္လက္ ထိုင္ေနခဲ့ၾကသည္။
ေစာင္မ်ားႏွင့္ ရံုထားေသာ သဃၤန္းမ်ားကို မီးစေလာင္ေတာ့မွ ေၾကာက္ေၾကက္လန္႔လန္႔ျဖင့္ သဃၤန္းမ်ားကို ခၽြတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခ်ိန္တြင္ အိပ္ယာထဲမွ ထၿပီးၿပီးခ်င္း ျဖစ္ကတက္စမ္း ကိုယ္တြင္ ပတ္ထားသျဖင့္ သဃၤန္းမ်ားက ခၽြတ္မရပဲ ျဖစ္ကာ ခႏၶာကိုယ္ မီေလာင္ဒဏ္မ်ားရရွိၾကရသည္။
သံဃာအခ်ိဳ႕ မီးေလာင္ခ်ိန္တြင္ ေဘးမွ သံဃာမ်ားက ေၾကာက္လန္႔မႈမ်ားျဖစ္ကာ အခ်င္းခ်င္းမကူညီၾကပဲ မီးေလာင္ေနသည့္ တဲမ်ားကို ျဖတ္ကာ ထြက္ေျပးၾကသျဖင့္ မီးေလာင္ဒဏ္ရာရ သံဃာအေရအတြက္ ပိုမိုမ်ားျပားလာျခင္းျဖစ္သည္။
တစ္ရက္ ႀကိဳတင္ သတိေပးသည္။ ဂရုမစိုက္ပါ။
တီဗြီ၊ သတင္းစာ မ်ားတြင္ သတိေပး ေၾကျငာခဲ့သည္။ ဂရုမစိုက္ပါ။
အနီးအနားမွ Speaker ျဖင့္ေအာ္ ကာ မၾကား၊ ၾကားေအာင္ ေအာ္ဟစ္ သတိေပးသည္။ ဂရုမစိုက္ခဲ့ၾကပါ။
မီးသတ္ပိုက္ျဖင့္ ေရျဖန္း လူစုခြဲသည္။ ဂရုမစိုက္ပါ။ ဆက္ၿပီးထိုင္ေနၾကသည္။ (ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ?)
မီးခိုးဗံုးပစ္ကာ လူစုခြဲသည္။ ဂရုမစိုက္ပါ။ ဆက္ၿပီးထိုင္ေနၾကသည္။ (ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ?)
တဲေတြမီးေလာင္ကုန္သည္။ ဂရုမစိုက္ပါ။ ဆက္ၿပီးထိုင္ေနၾကသည္။ (ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ?)
ခႏၶာကိုယ္ မီးစြဲကာ ေလာင္ကုန္သည္။ ဂရုမစိုက္လို႔မရေတာ့ပါ။ ေျပးၾကကုန္ေလသည္။
ဘယ္ရဲတပ္ဖြဲ႔ဝင္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ ဝတ္ထားေသာ သဃၤန္းကို မီးတုတ္ႏွင့္သြားမရႈိ႕ပါ။
မီးေလာင္ေနေသာ သပိတ္စခန္းမ်ားသည္ ဝင္ရထြက္ရ ခက္ခဲေသာ္ အလံုပိတ္ အခန္းေတြမဟုတ္ပါ။ တံခါးတခ်ပ္မွ မရွိေသာ ဟာလာ ဟင္းလင္း မ်ားသာျဖစ္သည္။ မီေလာင္ ဒဏ္ရာရသူမ်ားသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဒဏ္ရာရၾကသနည္း?? ေမးခြန္းထုတ္စရာျဖစ္သည္။
စကားပံုတစ္ခုကို သတိရမိသည္
"မည္သူမျပဳ မိမိမႈ"
Myanmar Express
No comments:
Post a Comment