သံဃာႏွင့္ ႏုိင္ငံေရး

by Padauk Myay

အခုတစ္ေလာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာ သံဃာေတာ္ေတြ
ပါ၀င္ ခ်ီတက္တာ၊ ေဟာေျပာမႈကို နားေထာင္ တာေတြ လုပ္လာတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
တစ္ႏုိင္ငံလံုးနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ကိစၥမ်ားမွာ သံဃာေတာ္မ်ားက ဒကာမ်ားကို
ဦးေဆာင္ လမ္းၫႊန္ တာမ်ိဳးေတြ ရိွႏုိင္တာ မွန္ေပမယ့္ ပါတီတစ္ခု အတြက္ ၊
ဒကာတစ္ဦး အတြက္ မဲဆြယ္ လႈပ္ရွားေပးတာ လုပ္သင့္ပါသလာ။ ေထရ၀ါဒ
ႏွစ္ႏုိင္ငံျဖစ္တဲ့ သီရိလကၤာနဲ႕ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာေတာ့ အဲဒီလို
မဲဆြယ္မႈေတြမွာ သံဃာေတြ ပါ၀င္ခြင့္ မရိွဘူးလို႔ သိရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕
ႏိုင္ငံမွာလည္း ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ နီးေတာ့ မင္းကြန္း ဆရာေတာ္ႀကီးတို႔က
အခုလို ၫႊန္ၾကားဖူးပါတယ္။

ၫႊန္ၾကားလႊာ အမွတ္လႊာ အမွတ္ (၈၃)

သာသနာ့ ဝန္ထမ္း ရဟန္းသာမေဏမ်ားသည္ ပါတီ ႏိုင္ငံေရးမ်ား၌ ပါဝင္
ေဆာင္ရြက္ျခင္း မျပဳလုပ္ရန္ ၫႊန္ၾကားျခင္း။

(၁၃၊ ၇၊ ၉၁) (ဒု-၂၊ ၄၊ ၅၃)

ျပည္ေထာင္စု သမၼတ ျမန္မာ ႏိုင္ငံေတာ္ အတြင္းရွိ ေထရဝါဒ ဂိုဏ္းဝင္
သံဃာေပါင္း သံုးသိန္းေက်ာ္ ေနထိုင္ သီတင္း သံုးလ်က္ ရွိပါသည္။ ယင္းေထရဝါဒ
ဂိုဏ္းဝင္ သံဃာ အေပါင္းသည္ သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္း တည္တံ့ ျပန္႔ပြားေရးမူ အရ
ဂိုဏ္းေပါင္းစံု သံဃာ့ အစည္း အေဝးပြဲႀကီး က်င္းပ ၿပီးေနာက္ သံဃာ့
ဂိုဏ္းႀကီး ၉ ဂိုဏ္းျဖင့္ သံဃာ့ အဖြဲ႕အစည္း အဆင့္ဆင့္ ဖြဲ႕စည္း၍ သာသနာေရး
တာဝန္မ်ားကို ေဆာင္ရြက္လ်က္ ရွိၾကပါသည္။

ေထရဝါဒ သံဃာ့ ဂိုဏ္းဝင္ သမၼဳတိ သံဃာတို႔သည္ သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္း တည္တံ့
ျပန္႔ပြားေရးကို ဦးတည္၍ သာသနာ့ဝန္ထမ္း ရဟန္းသာမေဏတုိ႔၏ ကိစၥ ျဖစ္ေသာ
ဂႏၳဓုရ၊ ဝိပႆနာဓုရ ႏွစ္ပါးလံုးကို ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တစ္ပါးပါးကို
ေသာ္လည္းေကာင္း ေဆာင္ရြက္ၾကရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ပါတီ ႏုိင္ငံေရးမ်ား၌ ပါဝင္
ေဆာင္ရြက္ျခင္းကို ေရွာင္ၾကဥ္ ၾကရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

အကယ္၍ ရဟန္း သာမေဏမ်ား ပါတီ ႏိုင္ငံေရးမ်ား၌ ပါဝင္ ေဆာင္ရြက္ပါက
ႏိုင္ငံေရး ပါတီမ်ားသည္ ရဟန္း သာမေဏမ်ားထံ ခ်ဥ္းကပ္၍ ဆရာ
ေမြးၾကေပလိမ့္မည္။ ထိုအခါ ရဟန္း သာမေဏမ်ားသည္ မိမိႏွစ္သက္ရာ ပါတီ
အႏိုင္ရရွိေရးကို ေဆာင္ရြက္ၾကရ၊ ေဟာေျပာၾကရသျဖင့္ ဘုရားရွင္၏
ဓုရႏွစ္ျဖာကို အားမထုတ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္း တည္တံ့
ျပန္႔ပြားေရး ဦးတည္ခ်က္ကို ထိခိုက္လာမည့္ အျပင္ ရဟန္း သာမေဏ အခ်င္းခ်င္း
စိတ္ဝမ္းကြဲျပားကာ ခဲခဲယဥ္းယဥ္း တည္ေဆာက္ ထားရေသာ ဂိုဏ္းေပါင္းစံု သံဃာ့
ညီၫြတ္ေရးႀကီး ၿပိဳကြဲ၍ သံဃာ့ အဖြဲ႕အစည္း အဆင့္ဆင့္တို႔ ဧကန္ ပ်က္စီး
ၾကရေပလိမ့္မည္။

ေရွးယခင္ အဂၤလိပ္ အုပ္စိုးစဥ္အခါက ဝံသာႏု၊ ဒိုင္အာခီစသည္ ကြဲျပားၾကရာ
ရဟန္းေတာ္မ်ား ပါတီႏိုင္ငံေရး၌ ပါဝင္ ေဆာင္ရြက္ၾကသျဖင့္ ဝံသာႏုဘုန္းႀကီး၊
ဒိုင္အာခီ ဘုန္းႀကီး စသည္တို႔ စိတ္ဝမ္းကြဲကာ ကံႀကီးကံငယ္ အတူ
မေဆာင္ႏိုင္၊ သံဃာစင္ အတူ မတက္ႏိုင္သည္ အထိ အခ်င္းခ်င္း
ကြဲျပားခဲ့ဖူးပါသည္။

ျမန္မာ ႏိုင္ငံေတာ္၌ ေရွးအခါက တစ္ႀကိမ္ တစ္ခါမွ် မရခဲ့ဖူးေသာ
ဂိုဏ္းေပါင္းစံု သံဃာ့ ညီၫြတ္ေရးႀကီးကို ရရွိ၍ သံဃာ့ အဖြဲ႕အစည္း
အဆင့္ဆင့္ ဖြဲ႕စည္းကာ ''သံဃာ့ကိစၥ သံဃာ ေဆာင္ရြက္'' ဟူေသာ မူအရ သာသနာ့
ကိစၥအဝဝကို သံဃာေတာ္မ်ား ကိုယ္တိုင္ ေဆာင္ရြက္ခြင့္ ရသျဖင့္ သာသနာေတာ္၌
အဓမၼဝါဒမ်ားကို ႏွိမ္နင္းႏိုင္ျခင္း စေသာ အက်ဳိးတရား မ်ားစြာ
ျဖစ္ထြန္းခဲ့ပါသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ဂိုဏ္းေပါင္းစံု သံဃာ့ ညီၫြတ္ေရးႀကီး
မၿပိဳကြဲရန္ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ရမည့္ တာဝန္သည္ ရဟန္း သာမေဏတိုင္း၏
တာဝန္ ျဖစ္သည္။ ဤတာဝန္ကို ေက်ပြန္စြာ မထမ္းေဆာင္ ႏိုင္ၾကသျဖင့္ သံဃာ့
ညီၫြတ္ေရးႀကီး ၿပိဳကြဲ၍ သံဃာ့ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ပ်က္စီးသြားပါက ေနာင္တစ္ဖန္
ဤအခြင့္အေရးမ်ဳိး ရရွိရန္ ေမွ်ာ္မွန္း၍ ရႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။

ပါတီႏိုင္ငံေရး ဟူသည္ လူဝတ္ေၾကာင္၊ လူပုဂၢိဳလ္တို႔၏ ကိစၥ တာဝန္သာ
ျဖစ္ပါသည္။ ရဟန္း သာမေဏမ်ားသည္ကား မည္သည့္ ပါတီကပင္ အစိုးရအျဖစ္
တက္ေရာက္လာသည္ ျဖစ္ေစ ထိုတက္ေရာက္လာေသာ အစိုးရ၏ တရားႏွင့္အညီ ေပးအပ္ေသာ
အာဏာစက္ အကူအညီ အေထာက္အပံ့ကို ရယူ၍ ဗုဒၶျမတ္စြာ သာသနာေတာ္ႀကီးကို
ေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းသိမ္း သြားရမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။

သုိ႔ျဖစ္ပါ၍ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ အတြင္း၌ သီတင္းသုံး
ေနထုိင္ၾကေသာ ေထရဝါဒ သံဃာ့ဂုိဏ္းဝင္ ရဟန္း သာမေဏတုိ႔သည္ ပါတီ
ႏုိင္ငံေရးမ်ား၌ ကုိယ္တုိင္ပါဝင္ျခင္း၊ လႈံ႔ေဆာ္ျခင္း၊ အားေပးျခင္း၊
သူတစ္ပါးအား တုိက္တြန္းျခင္းမ်ားမွ ေရွာင္ရွားၾကရန္ ၫႊန္ၾကား လုိက္ပါသည္။

(ဘဒၵႏၲဣႏၵာစာရ)

ဘဒၵႏၲ ဝိစိတၱသာရာဘိဝံသ၊

အဘိဓဇမဟာရ႒ဂု႐ု

(အဂၢမဟာပ႑ိတ၊

ႏုိင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႕
အဘိဓဇမဟာရ႒ဂု႐ု၊
ဥကၠ႒ဆရာေတာ္
တိပိဋကဓရ ဓမၼဘ႑ာဂါရိက)
ႏုိင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႕
အက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ခ်ဳပ္