သိပ္မေ၀းေတာ့တဲ့အနာဂါတ္မွာေတာ့ လူေတြေနရာမွာအစားထိုးအလုပ္လုပ္ဖို႔အတြက္ အိမ္အကူစက္ရုပ္၊ အလုပ္သမားစက္ရုပ္ေတြရွိလာႏိုင္ေတာ့မယ္လို႔ သိပၸံသတင္းတစ္ပုဒ္မွာဖတ္လိုက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္အဲဒီစက္ရုပ္ေတြထက္ပိုျပီးေစာေနတဲ့ လူသားစက္ရုပ္ေလးေတြ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာရွိေနျပီဆိုတာကေတာ့ သတိမမူမိခဲ့ၾကဘူး။ ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ အေတြးအေခၚေတြမရွိဘဲ စီစဥ္ထားတဲ့အတိုင္းပဲလုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို လုပ္ကိုင္ေနရတဲ့စက္ကိရိယာေတြကို
စက္ရုပ္လို႔ေခၚမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ လူသားေတြထဲကပဲ စက္ကိရိယာေတြလိုမ်ိဳး
တစ္ေန႔ျပီးတစ္ေန႔ ပံုေသလုပ္ငန္းေတြကိုပဲ လုပ္ကိုင္ေနရတဲ့သူေလးေတြကိုေတာ့ လူသားစက္ရုပ္ကေလးေတြလို႔ ေခၚဆိုရပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီလူသားစက္ရုပ္ကေလးေတြပာာ က်ေနာ္တို႔အိမ္အနီးနား၀န္းက်င္မွာလဲရွိတယ္၊ အသိအကၽြမ္းေတြမွာလည္းရွိတယ္။ ေနာက္ဆံုးကိုယ့္အိမ္တြင္းမွာေတာင္ ရွိႏုိင္ပါေသးတယ္။ ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း မနက္မိုးလင္း က်ဴရွင္သြား က်ဴရွင္ျပီး ေက်ာင္းသြား၊ ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ အိမ္ျပန္ေရမိုးခ်ိဳး ထမင္းစားျပီး က်ဴရွင္ေနာက္တစ္ခုထပ္သြား။ က်ဴရွင္ဆင္း အိမ္ျပန္လာေတာ့ သင္ထားတဲ့စာေတြကိုျပန္ျပီးေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ စာက်က္။ ျပီးေတာ့အိပ္ရာ၀င္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေက်ာ့ျပီးတစ္ေက်ာ့။ သားသမီးပညာတတ္ေစခ်င္လြန္းလို႔ပါဆိုတဲ့ အတၱတစ္ခုနဲ႔ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ခ်ိန္ေတြကိုစေတးေနရတဲ့အေျခအေနေတြအေတာ္မ်ားလာေနပါျပီ။ ကေလးေတြအေနနဲ႔ က်ဴရွင္ျပီးေက်ာင္း ေက်ာင္းျပီးက်ဴရွင္နဲ႔ မႏိုင္၀န္ထမ္းေနရတာလည္း သနားဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ မနက္မိုးလင္းကတည္းက အိမ္ကထြက္ မိုးအေတာ္ခ်ဳပ္မွအိမ္ျပန္ေရာက္ တစ္ေနကုန္ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနတဲ့အခ်ိန္ မိဘကတုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔စာက်က္ခိုင္းလိုက္ေသးတယ္။ ဒီလိုက်ဴရွင္ႏွစ္ခုတက္ေနလို႔ အေတာ္အတန္းၾကီးေနျပီမထင္ပါနဲ႔။ မူလတန္းကေလးေတြပါ။ က်ဴရွင္တစ္ခုတည္းတက္လို႔ရရဲ႕သားနဲ႔ ဘာလို႔ဒီအရြယ္က်ဴရွင္ႏွစ္ခုထားေနရတာလဲေစာဒကတက္လိုက္ေတာ့ အတန္းပိုင္က်ဴရွင္ကမထားမေနရထားရတယ္၊ အတန္းပိုင္ကစာသင္မေကာင္းလို႔ စာတတ္ေအာင္ေနာက္တစ္ခုထားရေသးတယ္တဲ့။ ေက်ာင္းကကေလးတိုင္း အဲလိုက်ဴရွင္ႏွစ္ခုတက္ေနရတာပဲတဲ့။ အင္း ဒီေခတ္မွာလူလာျဖစ္ေနတဲ့သူတို႔ဘ၀ကိုပဲ သနားမိတယ္။
အခုေခတ္ကေလးေတြ ထုတ္စည္းထိုးတာ မသိေတာ့ဘူး၊ ၾကက္ဖခြပ္တာလည္းမသိဘူး၊ ေရႊစြန္ညိဳဆိုလည္း ေၾကာင္ၾကည့္ေနတယ္။ ကစားခ်ိန္ရယ္လို႔မရွိ ကိုယ္လက္လွဳပ္ရွားမွဳမရွိေတာ့ က်န္းက်န္းမာမာကေလးေတြမျဖစ္လာေတာ့ဘူး ကေလးေလးေတြကိုၾကည့္ရင္ ရွဴနာရွိဳက္ကုန္းပိန္ပိန္ေလးေတြျဖစ္ရင္ျဖစ္ မျဖစ္ရင္ ၀၀တုတ္တုတ္ဘုတ္အီးေလးေတြျဖစ္ေနေရာ။ ကေလးေတြကိုသူတို႔ဆႏၵကိုမေမးဘဲ အတင္းပံုစံသြင္းေနၾကေတာ့ အဲဒီပံုစံခြက္ထဲမွာကေလးေတြညပ္ကုန္ျပီထင္ပါရဲ႕။ ကစားခ်ိန္ကစား၊ စာက်က္ခ်ိန္စာက်က္မလုပ္ဘဲ စာျပီးရင္စာဆိုေတာ့ ႏုနယ္တဲ့ဦးေႏွာက္ေလးမွာ ဖိအားေတြမ်ားျပီး စိတ္ဒဏ္ရာရႏိုင္ပါတယ္။ ထူးခၽြန္ေအာင္လို႔ဆိုျပီးအေၾကာင္းျပရင္လည္း တကယ္တမ္းထူးခၽြန္ခဲ့တဲ့သူေတြ အဲေလာက္ဖိအားေတြနဲ႔ၾကီးျပင္းခဲ့တာမပာုတ္ဘူးဆိုတာကို နားလည္ေစခ်င္ပါတယ္။ ကေလးမိဘေတြက သားသမီးပညာတတ္မတတ္ထက္ကို ကေလးအဆင့္မေကာင္းမွာသိပ္ေၾကာက္တယ္။ ကိုယ့္သားသမီးထက္ ကိုယ့္အတၱကို ပိုဦးစားေပးတယ္။ မပာုတ္ဘူးလားျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ အဆင့္ခ်င္းျပိဳင္တယ္၊ အမွတ္ခ်င္းျပိဳင္တယ္။ ကေလးေတြထက္မိဘေတြအျပိဳင္အဆိုင္ ပိုမ်ားေနတယ္။ အဲဒီေတာ့အတန္းပိုင္ဆရာမဆီမွာကတစ္က်ဴရွင္၊ အျပင္မွာလည္း တစ္က်ဴရွင္။ သိပ္တတ္ႏိုင္လြန္းရင္ အိမ္မွာေတာင္ဆရာေခၚသင္လိုက္ေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ခံစားရတာက ကေလးေတြပဲေလ။ ကေလးငယ္ေတြတင္မကပါဘူး ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ဆယ္တန္းကအေရးၾကီးေတာ့ ဆယ္တန္းကေလးေတြဆိုလည္း ဖိအားကအေတာ္ေလးကိုမ်ားတယ္။ ေက်ာင္း၊ က်ဴရွင္ ျပီးေတာ့ ဂိုက္ဆုိတာကရွိလိုက္ေသးတယ္။ မိဘေတြကိုယ့္သားသမီးလိုင္းေကာင္းေကာင္းမရမွာသိပ္စိုးရိမ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ က်ဴရွင္ဆိုလည္း ႏွစ္ခုသံုးခု ဒီၾကားထဲဂိုက္နဲ႔ပါစာက်က္ခိုင္းေသးတယ္။ က်ေနာ္ဆယ္တန္းတုန္းက မိဘေတြကအမွတ္မေကာင္းမွာသိပ္စိုးတယ္။ အဲဒါနဲ႔ စိုးစံေဘာ္ဒါကိုပို႔တယ္။ မေနႏိုင္ဘူးဗ်ာ။ တစ္သက္လံုးမိဘရင္ခြင္မွာေနလာတာကေန စစ္တပ္ပံုစံနဲ႔ မ်က္ႏွာထားခပ္ဆိုးဆိုးလူေတြၾကီးပဲေတြ႔ေနရေတာ့ မေနႏိုင္ဘူး ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေရာ။ ဆူဆူဆဲဆဲနဲ႔ပဲ က်ေနာ့္ကို က်ဴရွင္ႏွစ္ခုထားျပီး ဂိုက္တစ္ေယာက္ထားျပန္ေရာ။ ေက်ာင္းကလည္းသြားရေသးေတာ့ မနက္မိုးလင္းအေစာၾကီး က်ဴရွင္သြားရတယ္။ ျပီးရင္ေက်ာင္းတက္၊ ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ က်ဴရွင္သြား။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဂိုက္နဲ႔ေတြ႔ရျပန္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ ဂိုက္လည္းေျပာခ်င္ရာေျပာ က်ေနာ္လည္း ဘာမွကိုမသိေတာ့ဘူး။ နံရံကိုမွီျပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနေတာ့တာပဲ။ ဘယ္လုိမွမခံႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆံုး မိဘနဲ႔သေဘာတူညီခ်က္ယူျပီး က်ဴရွင္တစ္ခုနဲ႔ ဂိုက္ကိုျဖဳတ္ျပီး နားခ်ိန္ရေအာင္ျပန္ယူရတယ္။ နားခ်ိန္ စာက်က္ခ်ိန္ အိပ္ခ်ိန္ေတြနဲ႔Time table ဆြဲတယ္။ အိပ္ခ်ိန္ကိုလံုး၀အပြန္းအပဲ့မခံဘူး။ တစ္ေန႔၈နာရီမရရေအာင္အိပ္တယ္။ လူေတြကဆယ္တန္းတစ္ေယာက္လမ္းမွာ ထြက္ေနရင္ေတာင္စာမက်က္ဘူးလားပဲေမးၾကတာဆိုေတာ့ အိပ္ခ်ိန္ကို၈နာရီထားရင္ မ်ားလြန္းတယ္ထင္တယ္။ ဆယ္တန္းတစ္ေယာက္ ၈နာရီေတာ့မအိပ္သင့္ဘူးထင္ၾကတယ္။ မပာုတ္ဘူး။ လူတစ္ေယာက္ ၈နာရီမွမအိပ္ရရင္ ေခါင္းမၾကည္ဘူး။ တစ္နာရီက်က္ရမယ့္စာ ႏွစ္နာရီေလာက္မွရမယ္။ အဲေတာ့ ျပန္တြက္ၾကည့္ရင္ အိပ္ခ်ိန္ေလွ်ာ့ျပီးစာက်က္တာ အက်ိဳးမထူးဘူး။ အိပ္ခ်ိန္ နားခ်ိန္မွာအျပည့္အ၀အိပ္ နား၊ စာက်က္ခ်ိန္မွာလည္း စိတ္ေရာကိုယ္ပါႏွစ္က်က္။ အဲဒါဆိုရင္ ဆယ္တန္းဆိုတာအလြယ္ေလးျပီးသြားလိမ့္မယ္။
ဒီစာရဲ႕အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္က ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူကေလးေတြကို မလိုအပ္တဲ့ဖိအားေတြမပိေစခ်င္ဘူး။ ငယ္ေသးတဲ့ကေလးေတြကို ကစားခ်ိန္ရယ္ေပးလိုက္ပါဦး။ ကစားတဲ့ကေလး ပိုစာေတာ္ပါလိမ့္မယ္။ မယံုမရွိပါနဲ႔ သိပၸံပညာရွင္ေတြေထာက္ခံထားတာပါ။ မိဘခ်င္းျပိဳင္ဆိုင္မွဳကိုဦးစားမေပးပါနဲ႔။ ကိုယ့္သားသမီးေပ်ာ္ရႊင္မွဳကိုဦးစားေပးပါ။ ပညာတတ္ဖို႔ပဲဆိုျပီး ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနတဲ့ကေလးေတြကို ဥပေကၡာမျပဳထားပါနဲ႔။ လူသားစက္ရုပ္ေလးေတြကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးပါ ေပ်ာ္ရႊင္ခြင့္ေပးပါ။
အဲဒီလူသားစက္ရုပ္ကေလးေတြပာာ က်ေနာ္တို႔အိမ္အနီးနား၀န္းက်င္မွာလဲရွိတယ္၊ အသိအကၽြမ္းေတြမွာလည္းရွိတယ္။ ေနာက္ဆံုးကိုယ့္အိမ္တြင္းမွာေတာင္ ရွိႏုိင္ပါေသးတယ္။ ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း မနက္မိုးလင္း က်ဴရွင္သြား က်ဴရွင္ျပီး ေက်ာင္းသြား၊ ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ အိမ္ျပန္ေရမိုးခ်ိဳး ထမင္းစားျပီး က်ဴရွင္ေနာက္တစ္ခုထပ္သြား။ က်ဴရွင္ဆင္း အိမ္ျပန္လာေတာ့ သင္ထားတဲ့စာေတြကိုျပန္ျပီးေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ စာက်က္။ ျပီးေတာ့အိပ္ရာ၀င္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေက်ာ့ျပီးတစ္ေက်ာ့။ သားသမီးပညာတတ္ေစခ်င္လြန္းလို႔ပါဆိုတဲ့ အတၱတစ္ခုနဲ႔ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ခ်ိန္ေတြကိုစေတးေနရတဲ့အေျခအေနေတြအေတာ္မ်ားလာေနပါျပီ။ ကေလးေတြအေနနဲ႔ က်ဴရွင္ျပီးေက်ာင္း ေက်ာင္းျပီးက်ဴရွင္နဲ႔ မႏိုင္၀န္ထမ္းေနရတာလည္း သနားဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ မနက္မိုးလင္းကတည္းက အိမ္ကထြက္ မိုးအေတာ္ခ်ဳပ္မွအိမ္ျပန္ေရာက္ တစ္ေနကုန္ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနတဲ့အခ်ိန္ မိဘကတုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔စာက်က္ခိုင္းလိုက္ေသးတယ္။ ဒီလိုက်ဴရွင္ႏွစ္ခုတက္ေနလို႔ အေတာ္အတန္းၾကီးေနျပီမထင္ပါနဲ႔။ မူလတန္းကေလးေတြပါ။ က်ဴရွင္တစ္ခုတည္းတက္လို႔ရရဲ႕သားနဲ႔ ဘာလို႔ဒီအရြယ္က်ဴရွင္ႏွစ္ခုထားေနရတာလဲေစာဒကတက္လိုက္ေတာ့ အတန္းပိုင္က်ဴရွင္ကမထားမေနရထားရတယ္၊ အတန္းပိုင္ကစာသင္မေကာင္းလို႔ စာတတ္ေအာင္ေနာက္တစ္ခုထားရေသးတယ္တဲ့။ ေက်ာင္းကကေလးတိုင္း အဲလိုက်ဴရွင္ႏွစ္ခုတက္ေနရတာပဲတဲ့။ အင္း ဒီေခတ္မွာလူလာျဖစ္ေနတဲ့သူတို႔ဘ၀ကိုပဲ သနားမိတယ္။
အခုေခတ္ကေလးေတြ ထုတ္စည္းထိုးတာ မသိေတာ့ဘူး၊ ၾကက္ဖခြပ္တာလည္းမသိဘူး၊ ေရႊစြန္ညိဳဆိုလည္း ေၾကာင္ၾကည့္ေနတယ္။ ကစားခ်ိန္ရယ္လို႔မရွိ ကိုယ္လက္လွဳပ္ရွားမွဳမရွိေတာ့ က်န္းက်န္းမာမာကေလးေတြမျဖစ္လာေတာ့ဘူး ကေလးေလးေတြကိုၾကည့္ရင္ ရွဴနာရွိဳက္ကုန္းပိန္ပိန္ေလးေတြျဖစ္ရင္ျဖစ္ မျဖစ္ရင္ ၀၀တုတ္တုတ္ဘုတ္အီးေလးေတြျဖစ္ေနေရာ။ ကေလးေတြကိုသူတို႔ဆႏၵကိုမေမးဘဲ အတင္းပံုစံသြင္းေနၾကေတာ့ အဲဒီပံုစံခြက္ထဲမွာကေလးေတြညပ္ကုန္ျပီထင္ပါရဲ႕။ ကစားခ်ိန္ကစား၊ စာက်က္ခ်ိန္စာက်က္မလုပ္ဘဲ စာျပီးရင္စာဆိုေတာ့ ႏုနယ္တဲ့ဦးေႏွာက္ေလးမွာ ဖိအားေတြမ်ားျပီး စိတ္ဒဏ္ရာရႏိုင္ပါတယ္။ ထူးခၽြန္ေအာင္လို႔ဆိုျပီးအေၾကာင္းျပရင္လည္း တကယ္တမ္းထူးခၽြန္ခဲ့တဲ့သူေတြ အဲေလာက္ဖိအားေတြနဲ႔ၾကီးျပင္းခဲ့တာမပာုတ္ဘူးဆိုတာကို နားလည္ေစခ်င္ပါတယ္။ ကေလးမိဘေတြက သားသမီးပညာတတ္မတတ္ထက္ကို ကေလးအဆင့္မေကာင္းမွာသိပ္ေၾကာက္တယ္။ ကိုယ့္သားသမီးထက္ ကိုယ့္အတၱကို ပိုဦးစားေပးတယ္။ မပာုတ္ဘူးလားျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ အဆင့္ခ်င္းျပိဳင္တယ္၊ အမွတ္ခ်င္းျပိဳင္တယ္။ ကေလးေတြထက္မိဘေတြအျပိဳင္အဆိုင္ ပိုမ်ားေနတယ္။ အဲဒီေတာ့အတန္းပိုင္ဆရာမဆီမွာကတစ္က်ဴရွင္၊ အျပင္မွာလည္း တစ္က်ဴရွင္။ သိပ္တတ္ႏိုင္လြန္းရင္ အိမ္မွာေတာင္ဆရာေခၚသင္လိုက္ေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ခံစားရတာက ကေလးေတြပဲေလ။ ကေလးငယ္ေတြတင္မကပါဘူး ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ဆယ္တန္းကအေရးၾကီးေတာ့ ဆယ္တန္းကေလးေတြဆိုလည္း ဖိအားကအေတာ္ေလးကိုမ်ားတယ္။ ေက်ာင္း၊ က်ဴရွင္ ျပီးေတာ့ ဂိုက္ဆုိတာကရွိလိုက္ေသးတယ္။ မိဘေတြကိုယ့္သားသမီးလိုင္းေကာင္းေကာင္းမရမွာသိပ္စိုးရိမ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ က်ဴရွင္ဆိုလည္း ႏွစ္ခုသံုးခု ဒီၾကားထဲဂိုက္နဲ႔ပါစာက်က္ခိုင္းေသးတယ္။ က်ေနာ္ဆယ္တန္းတုန္းက မိဘေတြကအမွတ္မေကာင္းမွာသိပ္စိုးတယ္။ အဲဒါနဲ႔ စိုးစံေဘာ္ဒါကိုပို႔တယ္။ မေနႏိုင္ဘူးဗ်ာ။ တစ္သက္လံုးမိဘရင္ခြင္မွာေနလာတာကေန စစ္တပ္ပံုစံနဲ႔ မ်က္ႏွာထားခပ္ဆိုးဆိုးလူေတြၾကီးပဲေတြ႔ေနရေတာ့ မေနႏိုင္ဘူး ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေရာ။ ဆူဆူဆဲဆဲနဲ႔ပဲ က်ေနာ့္ကို က်ဴရွင္ႏွစ္ခုထားျပီး ဂိုက္တစ္ေယာက္ထားျပန္ေရာ။ ေက်ာင္းကလည္းသြားရေသးေတာ့ မနက္မိုးလင္းအေစာၾကီး က်ဴရွင္သြားရတယ္။ ျပီးရင္ေက်ာင္းတက္၊ ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ က်ဴရွင္သြား။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဂိုက္နဲ႔ေတြ႔ရျပန္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ ဂိုက္လည္းေျပာခ်င္ရာေျပာ က်ေနာ္လည္း ဘာမွကိုမသိေတာ့ဘူး။ နံရံကိုမွီျပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနေတာ့တာပဲ။ ဘယ္လုိမွမခံႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆံုး မိဘနဲ႔သေဘာတူညီခ်က္ယူျပီး က်ဴရွင္တစ္ခုနဲ႔ ဂိုက္ကိုျဖဳတ္ျပီး နားခ်ိန္ရေအာင္ျပန္ယူရတယ္။ နားခ်ိန္ စာက်က္ခ်ိန္ အိပ္ခ်ိန္ေတြနဲ႔Time table ဆြဲတယ္။ အိပ္ခ်ိန္ကိုလံုး၀အပြန္းအပဲ့မခံဘူး။ တစ္ေန႔၈နာရီမရရေအာင္အိပ္တယ္။ လူေတြကဆယ္တန္းတစ္ေယာက္လမ္းမွာ ထြက္ေနရင္ေတာင္စာမက်က္ဘူးလားပဲေမးၾကတာဆိုေတာ့ အိပ္ခ်ိန္ကို၈နာရီထားရင္ မ်ားလြန္းတယ္ထင္တယ္။ ဆယ္တန္းတစ္ေယာက္ ၈နာရီေတာ့မအိပ္သင့္ဘူးထင္ၾကတယ္။ မပာုတ္ဘူး။ လူတစ္ေယာက္ ၈နာရီမွမအိပ္ရရင္ ေခါင္းမၾကည္ဘူး။ တစ္နာရီက်က္ရမယ့္စာ ႏွစ္နာရီေလာက္မွရမယ္။ အဲေတာ့ ျပန္တြက္ၾကည့္ရင္ အိပ္ခ်ိန္ေလွ်ာ့ျပီးစာက်က္တာ အက်ိဳးမထူးဘူး။ အိပ္ခ်ိန္ နားခ်ိန္မွာအျပည့္အ၀အိပ္ နား၊ စာက်က္ခ်ိန္မွာလည္း စိတ္ေရာကိုယ္ပါႏွစ္က်က္။ အဲဒါဆိုရင္ ဆယ္တန္းဆိုတာအလြယ္ေလးျပီးသြားလိမ့္မယ္။
ဒီစာရဲ႕အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္က ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူကေလးေတြကို မလိုအပ္တဲ့ဖိအားေတြမပိေစခ်င္ဘူး။ ငယ္ေသးတဲ့ကေလးေတြကို ကစားခ်ိန္ရယ္ေပးလိုက္ပါဦး။ ကစားတဲ့ကေလး ပိုစာေတာ္ပါလိမ့္မယ္။ မယံုမရွိပါနဲ႔ သိပၸံပညာရွင္ေတြေထာက္ခံထားတာပါ။ မိဘခ်င္းျပိဳင္ဆိုင္မွဳကိုဦးစားမေပးပါနဲ႔။ ကိုယ့္သားသမီးေပ်ာ္ရႊင္မွဳကိုဦးစားေပးပါ။ ပညာတတ္ဖို႔ပဲဆိုျပီး ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနတဲ့ကေလးေတြကို ဥပေကၡာမျပဳထားပါနဲ႔။ လူသားစက္ရုပ္ေလးေတြကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးပါ ေပ်ာ္ရႊင္ခြင့္ေပးပါ။
No comments:
Post a Comment